dr Dariusz Bucior

|
Opinia

Czy mamy obowiązek zapomnieć, że Anna Grodzka była Krzyszofem Bęgowskim?

Głośno było w czerwcu ubiegłego roku o przegranym przez Tomasza Terlikowskiego (redaktora naczelnego katolickiego portalu Fronda.pl) procesie o ochronę dóbr osobistych wytoczonym mu przez Annę Grodzką (posła na Sejm RP). Jak donosiła Rzeczpospolita w notce pt. Sąd: nie można mówić, że Anna była Krzysztofem (2.6.2014)

Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, że przypominanie Annie Grodzkiej o jej poprzedniej płci stanowi naruszenie dóbr osobistych.

Nie jest moim celem dokonywanie oceny tego wyroku. Nie ukrywam zresztą, że problematyka tzw. „zmiany płci” – zarówno w jej wymiarze prawnym jak i medycznym (psychiatrycznym, chirurgicznym itd.) – jest mi całkowicie obca.

Mimo to, przekonany jestem co do jednego – są sfery życia, w odniesieniu do których Anna Grodzka nie ma prawa od nas wymagać, abyśmy zapomnieli, że była kiedyś Krzysztofem Bęgowskim. Czytaj dalej –>

|
Prawo autorskie

Znany komentarz do Prawa wekslowego to plagiat?

Niektórzy autorowie mówiąc o swoich dziełach powiadają: Moja książka, mój komentarz, moja historia itd. Trąci to mieszczuchem, który mając jakąś tam kamieniczynę, ciągle ma pełno „u mnie” w gębie. Lepiej by rzekli: Nasza książka, nasz komentarz, nasza historia itd. – zważywszy, iż zazwyczaj jest w tym o wiele więcej cudzego niż ich własnego (Blaise Pascal, Myśli, Warszawa 1983, przekład T. Boy-Żeleński)

Analizowałem niedawno pewną kwestię dotyczącą odpowiedzialności wekslowej wystawcy weksla własnego.

W ramach tzw. researchu w pierwszej kolejności sięgnąłem do mojej „perełki” z zakresu literatury wekslowej – przedwojennego komentarza napisanego przez dr. Ignacego Rosenblütha (po wojnie zmienił nazwisko na Różański), a konkretnie do komentarza do art. 104, regulującego odpowiedzialność wekslową wystawcy weksla własnego.

Następnie – Legalis i komentarz do tego artykułu autorstwa Lidii Bagińskiej (adwokat, była sędzia Trybunału Konstytucyjnego) oraz Marka Czarneckiego (adwokat, były poseł do Parlamentu Europejskiego). Jak pewnie wiecie, w Legalisie jest elektroniczna wersja książki tych autorów: Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, obecnie wyd. 6 z roku 2013, opublikowane przez renomowane niemieckie Wydawnictwo C.H. Beck. Czytaj dalej –>

|
Orzecznictwo niemieckie

Prawa autorskie do tekstów natchnionych

Takie oto zagadnienie rozstrzygnął we wtorkowym wyroku Wyższy Sąd Krajowy we Frankfurcie nad Menem (sygn. akt: 11 U 62/13).

Sprawa dotyczyła sporu o prawa autorskie do książki A Course in Miracles, podobno autorstwa Helen Schucman, amerykańskiej profesor psychiatrii.

Specyficzny sposób powstania tej książki Wikipedia opisuje w sposób następujący:

A Course in Miracles (ACIM) was „scribed” by Schucman between 1965 and 1972 through a process of inner dictation. She experienced the process as one of a distinct and clear dictation from an inner voice, which earlier had identified itself to her as Jesus. Her scribing of A Course in Miracles began with these words: „This is a course in miracles, please take notes.”

Amerykańska fundacja, która nabyła prawa autorskie do tej książki, pozwała niemieckie stowarzyszenie, które umieściło na swojej stronie internetowej fragment książki – żądając zaniechania takich działań, w ocenie fundacji stanowiących naruszenie jej praw autorskich.

Pozwane stowarzyszenie podniosło zarzut: skoro tekst został Pani Schucman podyktowany przez Jezusa z Nazaretu, co sama przyznała, to nie może ona zostać uznana za autorkę tego dzieła. Przy jego powstaniu pełniła ona jedynie funkcję pomocniczą, bez jakiegokolwiek indywidualnego osobistego wpływu na jego treść.

Tym samym stowarzyszenie nie mogło naruszyć praw autorskich amerykańskiej fundacji, podającej się za sukcesorkę Pani Schucman. Czytaj dalej –>

|
Orzecznictwo

Tajemnica przedsiębiorstwa a tajemnica adwokacka – w kontekście przegranej sprawy Newsweeka

Czy członek zarządu może naruszyć tajemnicę przedsiębiorstwa zarządzanej przez siebie spółki poprzez przekazanie kopii dokumentacji spółki do zewnętrznej kancelarii adwokackiej celem oceny legalności działań podejmowanych przez spółkę?

Taka oto kwestia stała się elementem sprawy o ochronę dóbr osobistych wytoczonej wydawcy Newsweeka w związku z artykułem pt. Arabski łącznik autorstwa Grzegorza Indulskiego (Newsweek Polska nr 37/09).

Autor artykułu zarzucił członkowi zarządu jednej ze spółek, że dopuścił się naruszenia obowiązku ochrony informacji poufnych, poprzez kopiowanie dokumentacji spółki oraz przekazywanie takich informacji do mediów.

Członek zarządu uznał, że doszło do naruszenia jego dóbr osobistych – w konsekwencji sprawa trafiła do sądu.

W toku postępowania zostało ustalone, że Czytaj dalej –>

|
Spółki w Niemczech

Większość niemieckich spółek z o.o. to spółki jednoosobowe

Na swoim blogu „Unternehmensrechtliche Notizen” Profesor Ulrich Noack przytacza – na najnowszym numerem czasopisma GmbHRundschau (1/2014) – dane statystyczne na temat struktury wspólników w niemieckich spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością.

Jak stwierdził Prof. Noack, zebrane dane potwierdzają tezę, że niemiecka spółka z o.o. „personalistisch” strukturiert ist.

Nie sposób nie przyznać mu racji – z danych tych wynika bowiem, że większość (60%) niemieckich spółek z o.o. to spółki jednoosobowe.

Przy czym ok. 3/4 spółek jednoosobowych to spółki, w których jedynym wspólnikiem są osoby fizyczne, pełniące najczęściej funkcje zarządców tych spółek.

W przypadku spółek wieloosobowych najczęściej mamy do czynienia ze spółkami dwu i trzyosobowymi – takie spółki stanowią ok. 35% wszystkich spółek z o.o. Jest to zmiana w stosunku do stanu z końca lat 90-tych XX w., kiedy to właśnie takich spółek było w Niemczech najwięcej.

|
Orzecznictwo

Śmierć wspólnika w toku postępowania o jego wyłączenie ze spółki jawnej

Przepisy KSH o spółce jawnej przewidują możliwość wyłączenia wspólnika ze spółki – na podstawie orzeczenia sądu.

Kwestia ta została uregulowana w art. 63 KSH:

§ 1. Każdy wspólnik może z ważnych powodów żądać rozwiązania spółki przez sąd.

§ 2. Jeżeli jednak ważny powód zachodzi po stronie jednego ze wspólników, sąd może na wniosek pozostałych wspólników orzec o wyłączeniu tego wspólnika ze spółki.

§ 3. Przeciwne postanowienia umowy są nieważne.

Wbrew sugestiom mogącym płynąć z brzmienia i redakcyjnego umiejscowienia art. 63 § 2 KSH, prawo żądania wyłączenia wspólnika Czytaj dalej –>

|
Opinia

Odstąpienie od umowy o roboty budowlane – komentarz do artykułu Łukasza Rapcewicza

Przeczytałem właśnie zamieszczony w dzisiejszej „Rzeczpospolitej” (w dodatku „Dobra Firma”) artykuł radcy prawnego Łukasza Rapcewicza pt. Odstąpienie to nie to samo co nierozwiązanie, dotyczący problematyki odstąpienia od umowy o roboty budowlane.

Jako że zajmuję się właśnie jedną sprawą związaną z odstąpieniem od umowy o roboty budowlane, artykuł od razu zwrócił moją uwagę – także swoim niezrozumiałym tytułem.

Niewykluczone jednak, że brzmienie tytułu stanowi efekt błędu edytorskiego. Prawdopodobnie powinien brzmieć: Odstąpienie to nie to samo co rozwiązanie.

Ł. Rapcewicz omawia bowiem w artykule instytucję umownego prawa odstąpienia w zestawieniu z wyróżnionym przez siebie instrumentem w postaci „prawa do rozwiązania umowy”, stawiając na wstępie ogólną tezę: Czytaj dalej –>

|
Orzecznictwo

Utrata statusu członka rady nadzorczej w toku procesu o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia

W głośnej uchwale Sądu Najwyższego (7 sędziów) z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06 została przesądzona dla praktyki kwestia legitymacji odwołanych członków organów do skarżenia uchwał zgromadzeń wspólników/akcjonariuszy. Sąd Najwyższy uznał bowiem – nadając swojej uchwale moc zasady prawnej – że:

Osobie odwołanej ze składu organu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie przysługuje legitymacja do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników sprzecznej z ustawą (art. 252 § 1 w związku z art. 250 pkt 1 k.s.h.)

Tej mocno kontrowersyjnej problematyki dotyczy niedawny wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 kwietnia 2013 r., I ACa 23/13.

Sąd Apelacyjny w Lublinie oceniał sytuację, w której powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy wytoczył aktualny członek rady nadzorczej. W toku procesu jednak mandat członka rady nadzorczej wygasł.

W ocenie Sądu Apelacyjnego w Lublinie: Czytaj dalej –>

|
Opinia

Dr Małgorzata Sieradzka o zakazie potrącenia między przedsiębiorcami

Jak wiadomo, ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (u.s.d.g.) ogranicza swobodę przedsiębiorców w zakresie dokonywania rozliczeń pieniężnych.

Zgodnie bowiem z art. 22 u.s.d.g.:

1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.

W zeszłym roku w LEXie ukazał się komentarz do u.s.d.g. autorstwa dr Małgorzaty Sieradzkiej. W uwagach do art. 22 autorka sformułowała następujący pogląd: Czytaj dalej –>

|
Orzecznictwo niemieckie

Funkcja „autouzupełniania” w wyszukiwarce Google może naruszyć dobra osobiste?

Kilka lat temu Google wprowadził do swojej wyszukiwarki funkcję tzw. autouzupełniania. Działa ona (zgodnie z oficjalną informacją) tak:

Kiedy piszesz, funkcja autouzupełniania przewiduje i wyświetla zestaw haseł do wyboru. Są one oparte na wyszukiwaniach przeprowadzanych przez wszystkich użytkowników sieci oraz na zawartości stron zaindeksowanych przez Google.

W praktyce wygląda to jak na poniższych obrazkach (wszystkie przykłady autentyczne):

autouzupełnianie

autouzupełnianie2 autouzupełnianie3

Z powyższą funkcjonalnością wyszukiwarki Google związany jest ciekawy przypadek z zakresu problematyki dóbr osobistych, który niedawno stał się przedmiotem oceny niemieckiego Trybunału Związkowego (Bundesgerichtshof, BGH). Czytaj dalej –>